Wij van Weg Van Verslaving zijn trots dit verhaal met jullie te mogen delen!
“Mijn naam is Pascalle en ik ben in herstel van mijn wietverslaving. Op jonge leeftijd begon ik met volleybal, wat eerst een hobby was, maar na verloop van tijd een obsessie werd. Alles draaide om mij en mijn sport.
Op mijn 16e begon ik met drinken. Ik ging altijd verder dan mijn vrienden. Toen ik mijn eerste joint rookte,
voelde ik een enorme last van mijn schouders vallen, dacht ik. Voor het eerst ervoer ik rust. Al snel stopte ik met volleybal en begon ik steeds vaker te blowen.
Binnen twee maanden blowde ik dagelijks. Mijn leven draaide alleen nog om wiet. Ik verloor mijn vriendinnen en later ook het contact met mijn ouders en familie. Ik ging van baan naar baan en raakte alles kwijt. Uiteindelijk belandde ik in een ongezonde relatie die me nog verder van mezelf verwijderde. Ik deed en tolereerde dingen die ik normaal nooit zou accepteren.
Drieënhalf jaar geleden woog ik nog maar 44 kg en had ik meerdere mislukte stoppogingen achter de rug. Mijn tweede moeder wilde me helpen om naar een kliniek te gaan. Hoewel ik dat eigenlijk niet wilde, kon ik ook niet meer verder met het leven zoals het was. Ik gaf me over. Op 30 april mocht ik eindelijk naar de kliniek, al was dat onzeker omdat mijn gewicht zo laag was. Eerst moest mijn hart en lichaam onderzocht worden.
In de 4,5 week die ik in de kliniek verbleef, had ik heftige dromen en een strakke dagplanning. We werkten aan belangrijke aspecten van het leven zoals structuur, sporten en praten over gevoelens en emoties. Alles moest op tafel. In het begin vond ik dat moeilijk, omdat ik niemand vertrouwde.
Tijdens mijn verblijf werd me duidelijk dat mijn relatie niet gezond was. Tot de laatste dag twijfelde ik, maar
uiteindelijk besloot ik deze te beëindigen. In de derde week kreeg ik schadebrieven van mijn ouders. Na een
half jaar zag ik hen weer en voelde ik na vier jaar opnieuw een verbinding. Voor het eerst durfde ik hen weer aan te kijken.
Toen ik thuiskwam, kwamen we via een counselor in contact met “Weg van Verslaving” en begon het echte werk. Ik moest het nu zelf doen, maar gelukkig niet alleen. Ik kreeg twee keer per week herstelcoaching en ging de eerste drie maanden naar vier meetings per week.
Het besef dat mijn eigen aanpak niet werkte, kwam snel. Daarom deed ik wat me werd aangeraden door mijn herstelcoach. Binnen het fellowship vond ik vrienden en begon ik weer te genieten van het leven.
Ik heb vooral geleerd wie ik ben, wat ik leuk vind en dat ik geen aandacht van jongens nodig heb. Grenzen
stellen en bewaken vond ik lastig, maar met hulp van mijn herstelcoach heb ik dit stap voor stap geleerd. Ik
moest mensen opbellen en aangeven wat ik niet meer accepteerde. Dat vond ik moeilijk, maar elke keer voelde ik me daarna beter.
In één sessie kreeg ik de opdracht om mijn Snapchat voor een week te verwijderen. Dit was het enige moment dat ik tegen mijn coach inging, maar ik deed het toch. Achteraf gaf het me rust en ik gebruik Snapchat nu nog maar de helft van de tijd.
Op dit moment heb ik weer goede hoop voor de toekomst en ik zal alles doen om dat vast te houden. Mijn herstel blijft mijn hoogste prioriteit. Ik ben klaar met mijn verslaving, maar hij helaas nog niet met mij.”
Bij Weg Van Verslaving kun je terecht voor interventie, voorlichting, begeleiding richting behandeling, herstelcoaching, naastenbegeleiding en groepssessies. Onder elke verslaving zitten mensen die hulp nodig hebben, wij bieden die hulp.
Herstel van de ziekte verslaving is mogelijk!
Hulp nodig bij verslavingsproblematiek? Twijfel niet en neem vrijblijvend contact op! Tel. 0612959492. Of kijk op www.wegvanverslaving.nl. #verslavingszorg #begeleidingbijverslaving #verslaving #hulpbijverslaving #wegvanverslaving
